Fiscus kijkt mee over schouders van Belgen in het buitenland

Ook Belgen die woonachtig zijn in Portugal worden, zo blijkt, door de Belgische fiscus onder de loep genomen. Portugal, dat misschien minder gekend is omwille van haar belastingvoordelen, voorziet immers ook in een aantrekkelijke belastingregime voor immigranten uit andere EU landen. Het respectievelijke regime voor de zogenaamde “Non Habitual Residents”, biedt in hoofdzaak een vrijstelling aan belastingen de eerste 10 jaar na registratie als “Non Habitual Residents” voor een geheel van buitenlandse inkomsten. Ten gevolge van het dubbelbelastingverdrag (en het hogergenoemd “Non Habitual Residents” regime), worden ook pensioenen (met uitzondering van pensioenen toegekend aan ambtenaren) belastingvrij genoten door Belgen die gevestigd zijn in Portugal. Daarbij komen ook nog eens de (algemene) erg gunstige tarieven inzake schenk- en erfbelasting van 10%, wat Portugal bijgevolg een aantrekkelijk land maakt voor de vermogende families.

Eén van de voornaamste voorwaarde om te genieten van voornoemd regime bestaat er evenwel in om minstens 183 dagen over een periode van 12 maanden werkelijk te verblijven in Portugal. Voor de Portugese autoriteiten zal een verblijf van dit aantal dagen uiteraard volstaan om in aanmerking te komen van dit regime. Maar daartegenover staat evenwel de argwanende houding van de Belgische fiscus, die elk dossier feitelijk zal benaderen – en zich niet zal vastpinnen op een verblijfplaats die bepaald zal worden door een officieel adres of een aanwezigheid aantal dagen.

Het voornoemde Portugese gunstregime, en de bijhorende stijging van de Belgen die zich definitief in Portugal wensen te vestigen, leidt er immers toe dat de Belgische fiscus op heden actief op zoek gaat naar enige ficties of enige constructies louter opgesteld om de voormelde belastingvoordelen te behalen. De uitwisseling van financiële informatie over ingezeten tussen lidstaten maakt dat ook de Belgische fiscus gericht kan zoeken.
Uit voornoemde actuele berichten stelt men dan ook vast dat de Belgische fiscus de landgenoten officieel woonachtig in het buitenland meer en meer onderwerpt aan een feitelijke controle van het buitenlands dan wel binnenlands fiscaal inwonerschap. Een loutere domicilieverplaatsing volstaat zoals gezegd niet om fiscaal in het buitenland gevestigd te zijn – hetgeen ook door de fiscus enigszins terecht wordt beargumenteerd. Een officiële woonplaats kan bijgevolg niet meer zijn dan een indicatie van fiscale woonplaats.

Daarentegen zal elk dossier een afzonderlijke benadering vereisen. Er dient nagegaan te worden waar de verschillende belangen van de inwoner zich centraliseren: waar bevindt zijn familie zich, waar houdt de inwoner zijn financiële belangen aan (rekening bij banken, verzekeringen,…), op welke plaatst besteedt hij zijn vrije tijd (sportclubs, restaurants), waar is de plaats van zijn tewerkstelling, waar geniet hij zijn algemene gezondheidszorgen, enz. Dit is vanzelfsprekend een erg feitelijke oefening, en kan vlug aanleiding geven voor enige discussie met de Belgische fiscus.

Heeft u het voornemen om in de toekomst over de landsgrenzen heen te verhuizen, of bent u dat reeds - maar bevinden veel van uw (hogergenoemde) belangen zich nog in België - dan doet u er goed aan klare wijn te schenken.